Doro pups 10 dagen oud

Wij hebben iets meer tijd nodig, eer wij U over onze puppies kunnen berichten. Afgelopen zaterdag moesten wij namelijk ons kleine reutje “David” laten inslapen. Hij is geboren met een gewicht van 190 gram en was te klein om aan de tepel van Doro te kunnen drinken. De fles wilde hij absoluut niet aannemen. Dan blijft er slechts een ding, namelijk de sonde elke 3 uren, dag en nacht. 2 dagen later dronk hij voor de eerste keer aan de tepel en onze vreugde was groot. Weliswaar moesten we er nog steeds alle 3 uren bij zijn, om hem te helpen zijn buikje rond en dik te krijgen. De overige puppies waren ruim 2x zo zwaar en drukten hem gewoon aan de kant. Zijn gewicht steeg tot 290 gram. nike flyknit air max Dat was nog steeds te weinig maar zo ver zo goed. Echter, hij was gelig van kleur in plaats van puppy roze…… De dierenarts vermoedde dat zijn lever niet helemaal correct functioneerde en wilde nog niet opgeven. Dus doorgaan, dag en nacht. Hij dronk nu zelf uit de fles en ik was vol goede moed. Zaterdagmorgen, voordat ik naar de show reed, wilde hij niet drinken. Harry paste op de honden en nam de regie op zich. Hij belde mij enige keren tijdens de show, omdat de kleine absoluut niet wilde drinken en alleen nog maar jammerde. De opdracht luidde, bel de dierenarts. Ondertussen was ik op de terugweg en kon ook onze dierenarts niet bereiken op haar privé nummer. Thuis aangekomen werd een en ander duidelijk. De kleine had pijn en de kans op genezing was heel ver weg. timberland high top Weer geprobeerd de dierenarts te bellen en wederom tevergeefs (ze had haar telefoon thuis vergeten, het was haar vrije weekend). Bij de nooddienst konden we pas een paar uren later terecht. Zolang wilde en kon ik het niet aanzien, hoeveel pijn de kleine had. Noch Harry, noch ik hadden genoeg moed om de puppy te doden. ray ban pas cher Onze buurman is jager en ik heb hem om hulp gevraagd, om de kleine uit zijn pijn te verlossen. Niet graag was zijn antwoord, maar een dier te laten lijden, kon hij ook niet toelaten. 3 volwassenen hadden tranen in hun ogen en ik denk dat ieder van ons heeft gehuild, zodra ze alleen waren. De kleine “David” werd uit zijn lijden verlost. Na deze 8 dagen vol stress en spanning, ben ik eerst in een gat gevallen en moest eerst eens bijkomen en 7 uren lang slapen. Eindelijk kon ik mij op de 7 dikke, roze puppies concentreren en van hun genieten. Hier de laatste foto van de kleine “David’, hoe hij tevreden in de arm van zijn grote broer sliep. Zondag was het foto dag voor de kleine schoonheden. Er zijn al hele kleine openingen te zien en het duurt niet meer lang en dan zijn de oogjes open. Ze hebben allemaal goed toegenomen. Doro is een droom van een moeder. Ze is zo voorzichtig en zorgzaam. Ik heb totaal geen werk met de puppies, behalve 1x per dag de werpkist schoonmaken en voor het welzijn en eten van Doro te zorgen. Hier het reutje: “Norman Harrison”, hij knippert al een beetje met zijn oogjes de 6 dames: de 3 met de donkere tekening op het hoofd de 3 met bijna witte koppen. en alle 6 op rij. 6 op een rij.