Afscheid van “Doro”

Op zaterdag 13 mei 2023 hebben wij onze geliefde “Doro” moeten laten inslapen. Ze had een torsie in haar maag. In de spoedkliniek is geprobeerd het manueel terug te draaien, maar dat is niet helemaal gelukt. We wilden onze oude meid niet  de zware operatie laten ondergaan met een onzekere uitkomst. Met pijn in het hart hebben we haar laten inslapen. We missen haar zo erg.

Internationaal Nederlands Belgisch Duits VDH Luxemburgs Kampioen.  

ENGELS Kampioen

Nederlands Jeugd Kampioen, Junior Winner Amsterdam 2011, Europees Winner 2012& 2013, Belgisch Winner 2012, Top OES 2012 NL, Europees Kampioen Genève 2013, Winner Amsterdam 2013

Jadore aus dem Elbe-Urstromtal  

20-07-2010  –   13-05-2023

Op 20 juli 2010 is mijn “Doro” geboren. We mochten 12 lange jaren, 10 maanden, 13 dagen en 12 uur met deze geweldige hond doorbrengen, ze was iets speciaals. Ik/wij hebben met onze “Doro” veel herinneringen kunnen beleven die veel voor mij betekenen.

Op 20 juli 2010 is mijn “Doro” geboren. We mochten 12 lange jaren, 10 maanden, 13 dagen en 12 uur met deze geweldige hond doorbrengen, ze was iets speciaals. Ik/wij hebben met onze “Doro” veel herinneringen kunnen beleven die veel voor mij betekenen.

Dit verhaal schreef ik voor haar 10e verjaardag.

Doro de showhond:

Ze was een superster en had ook alle allures en gratie van een diva. Haar showcarrière was gewoon geweldig, maar daar kun je alles over lezen op haar eigen pagina op mijn homepage. Met 15 maanden had ze zoveel en zo een geweldige vacht, met een droomkleur. Ik vergeleek haar altijd met de beroemde “Zottels Miss Marple”. Doro had alles wat ik altijd al in een bobtail wilde zien. Een geweldige nek, vierkant, overbouwd en perfekte hoekingen. Doro heeft heel veel reizen met mij gemaakt, we waren 7 keer samen in Engeland. Dit zijn altijd ritten van minimaal 1400km. In februari 2014 werd ze Engels Kampioen met het 3e CC bij de rasspecialist Barry Croft en beëindigde ze haar carrière. Zoals eerder vermeld, was en is Doro een hondenpersoonlijkheid en diva. Ze wil niet dat ik aan de riem trekt als ze in de showring loopt. En  wil ook weer niet sneller lopen als met een slakkengang door de ring sluipen. Dat deed ze ook, als je 1400km naar Engeland reed, kon het haar niet schelen, als ze er geen zin in had werkte er helemaal niets…. Doro had er ook een hekel aan, om op de borsteltafel te liggen of het is echt verschrikkelijk als je erop moet staan. Doro denkt:  levensbedreigende situatie en dan moet het hoofd naar beneden hangen en is men de dood nabij. Tot…… de goocheldoos opengaat en de beloningsgodjes voor haar neus worden gehouden. Dan kun je ook de mooie lange hals en kop optillen.

Onze laatste show was in Dundee, net voor de Schotse grens in Engeland. We hadden een heel mooi hotel uitgekozen en wilden rustig en comfortabel slapen zodat wij en Doro uitgerust op de tentoonstelling aankwamen. Onze kamer was op de begane grond met een openslaande deur naar de tuin. Om 03.00 uur gaat het brandalarm af. Dat betekent de kamer uit. Lichte paniek. Mijn eerste act: larzen voor Doro aantrekken, en in de tuin gaan. Het gras is immers nat en mijn hond,  brand of geen brand, mag geen vieze voeten hebben op de show. Ik stuurde mijn ex om het hotel naar de receptie, om te kijken wat aan de hand was. Terwijl ik daar stond, dacht ik: KUT….. als alles nu afbrandt, moet ik morgen in mijn nachthemd exposeren. Mijn koffer stond in de kamer. Hij kwam terug met de hotelmanager om zich te verontschuldigen. Vals alarm…… een huwelijksfeest in het hotel, de dronken gasten vonden het grappig om het brandalarm te laten afgaan. Dit gebeurde nog 3 keer. De tweede keer ging ik de tuin in met mijn nachtjapon, Doro met sokken EN een de koffer. De andere 2 keren als het weer gebeurd, zijn wij blijven liggen. Wel  wilden we die idioten vermoorden, die zoveel plezier hadden door het brandalarm af te laten gaan. Van relaxed en goed uitgerust de volgende ochtend was dus geen sprake. Doro heeft 2 uur in haar zeer persoonlijke luxe tentoonstellingskooi geslapen en zachtjes gesnurkt. Ik hoopte dat ze dan in een goed humeur zou zijn en snel zou gaan  lopen. Ze was een brave meid en zette nooit een voet verkeerd en kreeg uiteindelijk de verlangde 3e CC en de titel van Engels Kampioen met BEST in Show om het helemaal af te maken. Het oude strijdros van fokker en eigenaar heeft een paar tranen, die tot aan de rand van haar bril lopen en zich opstapelen in een plasje onder de rand van haar bril, laten lopen.

Doro de gezinshond:

Doro is nog steeds mooi en wordt om de 3 weken gewassen en geborsteld. Ze vindt de tafel nog steeds verschrikkelijk. Dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven. Helaas is haar baard erg bruin geworden. Ze wil altijd uit de visvijver drinken en heeft hierbij altijd een pootje in het water. Ik heb het opgegeven haar dit te verbieden. Op het terras staan ​​2 waterbakken, die altijd gevuld zijn met vers water.

Doro op leeftijd:

Mijn Doro had een paar ouderdomsafwijkingen. Als we allebei lang op de bank lagen (Doro op de vloer voor de bank) en we stonden allebei op, ja dan waren wij we allebei een beetje erg stijf in de botten. Doro kon zo heerlijk diep slapen en snurkt zachtjes. Als ze dan wakker wordt omdat: A) de deur van de koelkast opengaat of  B) zij naar buiten moet, kan het zijn dat ze in het begin wat in de war was. Zij heeft medicatie voor de gewrichten, en ik ook. Mijn dierenarts heeft haar regelmatig gecontroleerd en bloed afgenomen, alles was in orde voor haar leeftijd.

Doro en ik hielden van onze momenten van samenzijn. Dan vertelde ik haar altijd hoe geweldig ze is en dat ze alsjeblieft oud moest worden en ze gaf me een poot en keek me aan met haar donkere ogen met die oneindige wijsheid die alleen een hond kan uiten.

Doro ik hou van je, je zult altijd in mijn hart blijven.

      das letzte Foto von Doro