Kölsch voelt zich kiplekker in Keulen

Geachte Mevrouw Verelst

Hoe gaat het met mijn ouders, broers en zusters? Ik hoop alles goed. Indien U ze ziet, vertell hen dan maar dat ik een goed adres heb gevonden. Het is weliswaar iets lawaaieriger en roemoeriger zodra je hier het huis verlaat, maar mijn medebewoners zijn inmiddels goed geinstrueert, welke parken, groenstroken en bosgebieden in en rond Keulen het meest naar mijn smaak zijn en welke niet. Hier ontmoet je veel kameraden met wie je het nodige kunt uitspoken. Wat men hier opdiend is ook bijna altijd lekker  en als ik er niet zo’n zin in heb dan kijk ik gewoon iets treurig en laat het gewoonweg staan. Die weten dan wel wat ze er mee aan moeten en dat lukt dan ook wel. Langzamerhand beginnen ze te begrijpen wat ik helemaal te gek vind en we kunnen steeds beter met elkaar overweg. Tussendoor haal ik meest een paar streken uit. Veelal gaat de Dikke s‘avonds met mij een blokje om en als we laat onze laatste ronde hebben gedaan, doe ik maar een klein beetje. Thuisgekomen wacht ik rustig af en dan maak ik thuis nog eens een hele grote plas. Dan is er hier wat te doen!

 Ik voel me hier kip- euhh nee – Bobtail-lekker en wilde nochmaals dank zeggen – ik ben namelijk een mooie hond geworden als ik anderen moet geloven.

 Zo, nu moet ik er mee gaan stoppen, want anders krijg ik trammelant, omdat ik eigenlijk niet aan de computer mag!

 Vele groeten vanuit Keulen – Mevrouw Bob.