Onbegrijpelijk: mijn Senta is dood

Nederland-, Duits-, VDH en Luxemburgs jeugdkampioen, Jeugd Wereldkampioen, Europees kampioen

No Limits aus dem Elbe-Urstromtal Geboren 29-05-2014 gestorven 22-06-2016 Dit bericht te moeten schrijven valt me ontzettend zwaar. Het verdriet om het verlies van mijn Senta is zo vreselijk en het doet zo ontzettend pijn. Het is als een boze droom waaruit ik ontwaken wil, ik wil haar terug in mijn leven. Het geeft het gevoel alsof er een deel van mij gestorven is. Mijn fokplannen is ook plotseling ingestort. “Senta” was alles wat ik mij ooit gewenst had. Een droom van een hond, prachtig met een betoverende uitstraling. Ik kon met Senta lezen,schrijven en dansen. Ja dansen! Wanneer ik mijn hand uitstak ging ze op haar achterpoten staan en legde haar voorpoten in mijn hand en we dansten. Ze sprak met haar ogen en was de aangenaamste hond die men zich maar kon wensen. Ze was het meesterstuk van mijn 43 jarige fokkers loopbaan. Nu is ze dood en ik moet weer huilen als ik dit schrijf. Mijn tranen zijn op en ik kan het nog steeds niet geloven dat het zo is. Ik wil haar terug. Haar broer “Norman” is heel stil geworden. Hij mist haar. Die twee hebben altijd heerlijk met elkaar gespeeld. Ze waren een team. Hij mist haar. nike kobe 9 elite high blue Alles begon zo onschuldig. air jordan son of mars Ze had haar voer niet opgegeten op vrijdag en zaterdag. Dit deed “Prada” mijn Bearded teef ook, dus niets ongewoons. Ze was iets stiller als normaal. Ze was net loops geweest en ik vermoede dat ze een beetje schijnzwanger was. Op zondag was ze nog stiller en ik ging haar meer in de gaten houden. Er waren totaal geen signalen van de catastrofe die mij te wachten stond. Op zondagavond heb ik haar temperatuur gemeten en die was normaal. Maandagochtend maakte ik me voor het eerst grote zorgen omdat ze erg lusteloos was. Mijn dierenarts was juist met een operatie bezig dus ik kon pas om 12 uur komen. Senta ging met een slakkengangetje de Auto in en daarna ook heel langzaam naar de praktijk van mijn dierenarts. Uit het onderzoek kwam niets ongewoons naar voren. Mijn dierenarts heeft bloed afgenomen en de uitslag kwam pas om 22.00. Haar nierwaarden waren 700 ipv de normale 130. Ik wist dat dat heel ernstig is. Ze ging direct aan het infuus, Röntgenfoto’s gaven niets bijzonders aan. De echo toonde aan dat de omvang van de filters van de nieren twee maal zo groot waren. Mijn dierenarts bereidde mij op het ergste voor. De hoop sterft het laatst. Senta bleef bij haar in de kliniek en werd met de beste middelen verzorgt die men wensen kan. Op dinsdagmorgen belde ik en kreeg te horen dat Senta de nacht goed was doorgekomen. Ze was rustig. De laboratoriumuitslagen gaven verder geen opvallendheden, buiten de catastrofale nierwaarden. Alle wees op een vergiftiging. Op Dinsdagavond waren mijn goede vrienden, de familie Bechstedts toevallig in de kliniek en hebben haar gezien en met Senta “gesproken”. Ik ben ’s avonds tegen acht uur bij haar geweest. Ze legde haar kop op mijn knieën. Ik zat voor de box waar zij in lag, heb haar geaaid en een klitje achter haar oren uitgepluist. Wat dom dacht ik nog. Hoe belangrijk is een klitje op dat moment. Na 10 minuten wilde Senta weer op haar zij liggen. Ze was heel rustig en ik ben nog een tijdje bij haar gebleven. Bij het afscheid nemen wist ik niet dat het de laatste keer zou zijn dat ik haar in leven zag. ’s Nachts kon ik niet slapen en om 8 uur belde ik mijn dierenarts op om naar Senta te informeren. De nacht had ze overleeft maar ze had koorts gekregen en ze probeerde haar te koelen. Om 10.10 belde Liesbeth Vanholen om mij te vertellen dat Senta gestorven is. Mijn wereld stortte in en ik was kompleet in shock. Ik was niet in staat te huilen. Alles om me heen was stil en onwerkelijk. Na een half uur was ik in staat om te huilen en kon niet meer stoppen. “Senta” was alles voor mij. Mijn wereld is ingestort. Mijn droomhond was gestorven. In 3 dagen was het voorbij. Deze wonderbare schoonheid genaamd “Senta” is er niet meer. ’s Avonds moest ik mijn dierenarts bellen om te overleggen of we mijn “Senta” zouden open snijden om haar organen te laten onderzoeken. De gedachte mijn wonderschone, geliefde hond te laten opensnijden bracht mij bijna om. Mijn dierenarts vertelde mij dat het eigenlijk zinloos is dit te doen. Men zal er nooit achter komen welk gif het nierfalen veroorzaakt heeft. Dat het gif geweest moet zijn is een feit. Maar niemand hier heeft een reden mijn hond te vergiftigen. Misschien een oud stuk brood met schimmel dat een vogel op de wei heeft laten vallen. Ik zal het nooit weten. “Norman” haar nestbroer is zeer stil geworden omdat hij zijn zus mist. Die twee waren een ondernemend team die altijd met elkaar hebben gespeeld. Senta haar plaats bij mij naast de bank heeft haar moeder “Doro” ingenomen. Het is me een aantal keren gebeurd dat ik Seta gezocht heb wanner ik de honden naar binnen riep. Twee keer is het gebeurd dat ik eten gemaakt heb en met een bak in mijn handen stond die over was en me realiseerde dat Senta er niet meer was. De pijn en het verdriet dat ik heb kan ik niet met woorden beschrijven. “Texas” haar vader moest ik 9 dagen later in laten inslapen. Mijn 3 honden, Doro, Norman en mijn Bearded teef “Prada zijn in diepe rouw. De laatste foto van mijn geliefde “Senta” in mei ’s avonds op het teras Geluksmomente met Senta     By By Senta, mein Ein und alles.